Ojciec Kościoła, teolog, autor pism polemicznych, uczeń i kontynuator myśli św. Augustyna. Najważniejszych informacji o nim dostarcza Żywot św. Fulgencjusza, pozostawiony przez jego ucznia, diakona Ferranda z Kartaginy. Fulgencjusz urodził się w Telepte, gdzie dzięki dobrej pozycji rodziny zdobył solidne wykształcenie. Z początku pracował jako poborca podatkowy, lecz szybko został mnichem, zrzekając się majątku. Wyświęcony na biskupa Ruspe ok. 507 roku, walczył z herezjami arian (Przeciw arianom), monofizytów i semipelagian (Do Monina). Bronił nauki o łasce Augustyna i obecnej u niego ograniczonej predestynacji, wyłączając z grona zbawionych nieochrzczone dzieci. Doprowadził formułę „poza Kościołem nie ma zbawienia” do skrajnie zradykalizowanej formy, stwierdzając za Cyprianem i Augustynem, że nawet przelanie krwi dla Chrystusa przez heretyków czy schizmatyków, przy braku jedności z Kościołem katolickim, nie umożliwi im zbawienia.

Wśród pozostałych do naszych czasów pism Fulgencjusza znajduje się zbiór listów i kilku kazań, będących pouczeniami przeważnie o tematyce moralnej. Nazywa się go autorem pierwszego kompendium zasad wiary, czyli tekstu O wierze dla Piotra.

Katarzyna Toffel

1. Altaner B., Stuiber A., Fulgencjusz z Ruspe [w:] Patrologia, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1990, s. 633-635.
2. Fulgencjusz z Ruspe [w:] Encyklopedia Katolicka, tom V, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin 1973, s. 754-756.
3. Pieszczoch Sz., Fulgencjusz [w:] Patrologia. Tom I: Działalność ojców, Prymasowe Wydawnictwo „Gaudentium”, Gniezno 1994, s. 134-135.
4. Sesboüé B., Drogi Ojców Kościoła: od Orygenesa do Fulgencjusza z Ruspe, [w:] Poza Kościołem nie ma zbawienia. Historia formuły i problemy interpretacyjne, tłum. A. Kuryś, Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów „W drodze”, Poznań 2007, s. 71-73.